Emotiva despedida de tres mitos

0

La sala de prensa del estadio Anxo Carro fue el emplazamiento escogido para la rueda de despedida de los tres capitanes del CD Lugo. Pita, Seoane e Iriome, acompañados por el Presidente Tino Saqués, comparecían en una rueda emotiva, sincera e histórica, a partes iguales. Los tres jugadores daban por concluida su etapa en el club, en espera del último choque de esta semana, dónde se despedirán de la afición albivermella:

Tino Saqués

“Toda historia tiene un final. Quiero remontarme al año 2015 cuando recién llegado al club, las primeras renovaciones fueron las de Pita y Seoane. Yo no tenía trato con ellos pero me parecieron pilares fundamentales en el futuro del club”

“Llegó el momento de despedir a estas tres leyendas, jugadores que marcaron una época y que permanecerán en la memoria de todos los albivermellos”

“Para un presidente no es fácil tener que asistir a este momento, pero sabíamos que tarde o temprano este momento iba a llegar. No entendía esta despedida si no estaban los tres juntos”

“Hemos pasado épocas duras, muy duras, donde yo me he reunido con ellos cuando parecía que había que tomar decisiones muy importantes y contaba con su opinión. Estoy orgulloso de su gran labor, de su gran trabajo, de su gran dedicación”

“Lo mucho que ayudaron a que el vestuario del club fuera un vestuario modélico. Lo mucho que se preocupaban por los jóvenes que llegaban, de acogerles, de ser ejemplo”

“Una trayectoria irrepetible en la que tres jugadores que convivieron durante muchísimos años. Una comunión entre una institución como la nuestra con unos jugadores que nos ayudaron a poder seguir peleando”

“Hoy es el primer paso hacia esa despedida, una despedida que yo entiendo como un hasta pronto. Lo único que puedo decir es que gracias Carlos, gracias Fernando, gracias Iriome”

Pita

“A miña palabra é orgullo. A maioría das tempadas foron éxitos, comezando polo primeiro ano no que conseguimos alcanzar o playoff e engachar á xente. O segundo ano logramos o ascenso, algo imborrable que catapultou ao club ao fútbol profesional”

“Despois foi a consolidación. Tras uns anos moi bonitos, os últimos dun sufrimento incrible, pero que igual fixeron que este club se gañase o respeto de moita xente. Son vivencias que quedarán para sempre e que non se van a poder borrar nunca”

“Cousas que tivemos que vivir, dificultades que tivemos que superar e que fortaleceron ao club, que serviron para crecer, con moitísima xente involucrada e xente que pasou por aquí e que se sinte identificada con nós”

“En principio, vou a seguir ligado ao club. Xa foi un ofrecemento do presidente antes de rematar a tempada e de tomar a decisión. Temos que falar e ver cal é a situación e o posto onde podemos estar”

“Iriome llegó y se adaptó perfectamente al club. Cuando tuvo que asumir más responsabilidad lo hizo. Siempre preocupado por el grupo. Es un compañero ejemplar”

“Con Fernando siempre tuve una conexión especial, tanto dentro como fuera del campo, todo un ejemplo. Son muchos años juntos, en la misma posición y al final se forjan relaciones más allá del fútbol. Son dos ejemplos de capitán y futbolista”

“El año pasado me quedé con mala sensación con el final de temporada del equipo. Me vi incapaz de ayudar, de participar de ese final de temporada y no quería irme con esa sensación. Esta temporada fue muy buena desde el principio”

“Como dijo el míster, el desgaste no solo lo tiene él, también los jugadores. Cuando llegas a una edad, ese desgaste te hace replantearte cosas. Yo lo tenía claro desde hace unos meses. Me quería ir con la sensación de haber tenido un buen año”

“La gente con experiencia es fundamental en cualquier grupo para que los jugadores jóvenes tengan en quien apoyarse, una referencia en la que fijarse para salir de situaciones complicadas”

“El Lugo siempre fue un vestuario humilde, de gente trabajadora, de gente comprometida. El objetivo tiene que ser mantener este tipo de vestuario para que se puedan mantener los éxitos”

“Yo creo que hemos sabido transmitir esos valores a la gente y la gente se siente identificada con esos valores. Llevamos muchos años aquí, conseguimos éxitos, pero siempre con la misma humildad, porque es un valor que identifica al club”

“También me quedo con Francisco, la gente disfrutó muchísimo. Este año, los cánticos a Rubén son un reflejo de que la gente se sintió identificada con la manera de competir del equipo”

“Persoalmente, o crecemento foi moi grande. Creo que o club, co ascenso, foi o maior beneficiado. Chegar ao fútbol profesional, manterse durante tantos anos…”

“Cando atopas un sitio onde estás valorado e querido, non hai que buscar cousas máis aló diso. Encontrei o meu sitio no fútbol e non tiña a necesidade de buscar nada máis”

“Cando cheguei aquí, a xente sentiase identificada co club. Era máis fácil vir ao campo e disfrutar cando gañabas. Nos últimos anos, coas situacións que vivimos, foi complicado atraer á xente. Agora unha oportunidade importante para recuperala”

“Temos a unha afección pequena, pero moi fiel. Temos que tratar de conseguir que baixen máis ao campo, de facer un chamamento á xente para que disfruten do fútbol profesional. Hai que darlle valor ao que está a conseguir o club”

“Os xogadores pasan, os adestradores pasan, os directivos pasan, pero a afección segue estando ahí. Sen afección non hai fútbol e sen o seu apoio non conseguiríamos os éxitos que conseguimos estes anos”

“No me puedo quedar con otro partido distinto al del ascenso. El que marcó un antes y un después en lo que es el Lugo. Y con un compañero, no puedo decir otro que no sea Manu, el que me enseñó lo que es el club y un ejemplo de capitán y persona”

Seoane

“Foi un éxito rotundo. O normal eran as tempadas de sufrimento. Un equipo humilde, con baixo presuposto. Hai que poñer en valor a dificultade disto. As cousas as fas regular e o normal é baixar. Nós logramos o milagro cando tocaba”

“Seguimos disfrutando do fútbol profesional. Cada ano é unha proba dura e temos que estar preparados para a loita. Que a xente valore que non é fácil, que apoie, que haxa unión entre todos”

“As portas do club quedan sempre abertas. Vou a seguir na cidade, pero vou a adicarme a outra das miñas pasións. Se no futuro o club necesita algo vou a estar para axudar”

“Lo más destacable de Iriome y Carlos es que son buena gente. Cuando eso sucede, el resto es más fácil de llevar, tanto fuera como dentro del campo. Son un claro ejemplo de lo que debería ser un jugador”

“O ano pasado xa tiven a duda, pero saquei forzas e comecei a pretempada igual de ilusionado que as anteriores. O ano foi complicado porque o que me gusta é axudar ao equipo no verde e non foi posible. É o momento idóneo para retirarse”

“O relevo é moi fácil cando hai boas personas. Son todos grandes chavales, profesionais. O relevo está garantizado”

“Oxalá que todos eses valores que demostramos tantos anos sirvan á xente nova de experiencia, os recollan. Non é fácil que se den conta do que realmente vale. Oxalá se den conta”

“Eu creo que foi un crecemento á par. Tanto o club como nós crecemos moitísimo. Eu retírome agora e son mellor que fai 10 anos”

“Dende que cheguei aquí tiña claro onde quería retirarme”

“Foi un pouco triste o doutro día. Xa coa salvación conseguida, debía de ser unha festa para o club e non foi así. Dende o club sempre se intentaron facer iniciativas, pero é difícil enganchar”

“Nós estamos de paso. Os que siguen ahí son as persoas que están ahí todos os domingos. Os que teñen que ir da man co club. Diríalles que sigan apoiando ao club como sempre”

“Eu tamén quédome co partido do ascenso, aínda que non estaba no campo, sufrín dende a miña casa e vivino como se estivese aló. Quedoume marcado na retina para sempre. Como compañeiros, quédome cos que están aquí comigo”

Iriome

“Mi caso es un poco diferente al de ellos. No soy gallego, vine aquí porque me surgió la posibilidad. Ni yo mismo pensaba que podría estar tantos años aquí. Después de ver el recorrido me siento orgulloso de todo lo que hemos vivido”

“Somos un club humilde, un club pequeño, pero siempre hemos trabajado para seguir en el fútbol profesional. La gente debe entender la dificultad de esto, que nunca dejen de apoyarnos, su aliento es fundamental”

“Si todos remamos hacia el mismo lado, yo creo que este club va a seguir en el fútbol profesional, que es donde se merece estar. Gracias de corazón a todos: jugadores, entrenadores, directivos, afición…”

“Mi idea es intentar seguir jugando al fútbol, pero tengo las puertas del club abiertas, así que es posible que en un futuro próximo vuelva a estar por aquí”

“Para mí, Fernando y Carlos han sido dos pilares. En los momentos complicados me han ayudado mucho. Una satisfacción plena. Gente que se deja querer y que siempre prioriza el grupo antes que lo individual. Solo palabras de agradecimiento”

“El final de la temporada pasada quizás fue lo que más me marcó. Estas dos últimas temporadas no he tenido suerte con las lesiones. El momento idóneo era este. Hemos tenido un buen año, no hemos pasado apuros”

“En mi caso, yo intento ayudar a la gente sin buscar nada a cambio. Quiero que la gente joven quiera ver las cosas buenas de la gente experimentada, que ha vivido situaciones difíciles. Si conseguimos eso, el trabajo está hecho”

“Al final son muchas temporadas, me acuerdo de las temporadas en las que pasamos dificultades. Al final intentas sacar lo positivo de todos. Ha sido una larga trayectoria, hemos tenido la fortuna de convivir con grandes entrenadores”

“El club va creciendo y el jugador va creciendo igualmente. El club va poniendo a disposición nuevos medios y profesionales que nos ayudan a mejorar”

“Me siento una persona muy familiar. Mi mujer y mis hijos han estado muy bien aquí y al final acabas priorizando eso. Considero a Lugo como mi segunda casa”

“Yo creo que no se le ha dado valor a lo que ha conseguido el club durante todos estos años. La dificultad de estar tantos años seguidos en el fútbol profesional. Es una pena para mí que no se haya enganchado la gente”

“Me gustaría que la gente se parase a pensar en la dificultad de estar en Segunda División. Esta ciudad lo tiene y le viene bien a la ciudad. “

“Quedarme con un solo compañero es complicado, hemos tenido buenos vestuarios siempre y ha pasado gente que valió la pena. Me quedo con la salvación de la temporada 18-19, en casa, porque coincidió con una época familiar muy complicada”

Deja una respuesta

Su dirección de correo electrónico no será publicada.

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Accept Read More

Este sitio web utiliza cookies para que usted tenga la mejor experiencia de usuario. Si continúa navegando está dando su consentimiento para la aceptación de las mencionadas cookies y la aceptación de nuestra política de cookies, pinche el enlace para mayor información.

ACEPTAR
Aviso de cookies